Bugün yine özlemler ile uyandım.
Hasret kaldım yüzlerine.
Kız oğlan ahh canlar ne anlar.
Gidemiyorum yanlarına uzaktalar.
Gelemiyorlar sıladalar.
Kader diyorum yollarına.
Özledim ben bugün yine.
Hepsi büyüdü oldu düş.
Sarılmak koklamak evladı hayal.
Mazide kaldı kahvaltıdaki gülüş.
Bugün yine özlemler ile uyandım.
Derler ki evlat bir sınavdır.
Sorular acımasız, sonuç toprak.
Hasret bitimi nihayet mezar.
YANLIZLIK
Yalnızım Mahşeri kalabalık içinde.
Yalnızım Robınson gibi ıssız adada
Yalnızım küseceğim kaderime
Yalnızlık son bulur dört kişi omuzunda
Ebediyette.
NEFES
Yağmur bardaktan boşanırcasına yağıyor
O da benim gibi ağlıyor.
Ağlayan gökyüzü altında camlardan süzülür sular
Bir umuda can veriri belki bu yağmur.
Bir yaprağı daha yeşertir.
Bir meyveyi daha büyütür
İçine her şeyi, hepimizi sığdıran nefes kaybolmasın.