Bugün yine özlemler ile uyandım. 

Hasret kaldım yüzlerine. 

Kız oğlan ahh canlar ne anlar. 

Gidemiyorum yanlarına uzaktalar. 

Gelemiyorlar sıladalar. 

Kader diyorum yollarına. 

Özledim ben bugün yine. 

Hepsi büyüdü oldu düş. 

Sarılmak koklamak evladı hayal. 

Mazide kaldı kahvaltıdaki gülüş. 

Bugün yine özlemler ile uyandım. 

Derler ki evlat bir sınavdır. 

Sorular acımasız, sonuç toprak. 

Hasret bitimi nihayet mezar. 

YANLIZLIK 

Yalnızım Mahşeri kalabalık içinde. 

Yalnızım Robınson gibi ıssız adada 

Yalnızım küseceğim kaderime 

Yalnızlık son bulur dört kişi omuzunda 

Ebediyette. 

NEFES 

Yağmur bardaktan boşanırcasına yağıyor 

O da benim gibi ağlıyor. 

Ağlayan gökyüzü altında camlardan süzülür sular 

Bir umuda can veriri belki bu yağmur. 

Bir yaprağı daha yeşertir. 

Bir meyveyi daha büyütür 

İçine her şeyi, hepimizi sığdıran nefes kaybolmasın.