Gündeme o savaş ortasında enkazın altında kalan ümran ın fotoğrafı damgayı vurdu. O masum ve korku dolu bakışları eminim birçoğumuzun gözünden gitmiyor. Bu vahşeti yapanlar ne derece etkilenebiliyor acaba. Kendilerini ümranın koymayı deneseler veya kendi çocuklarını düşünseler.
Tam bunun üstüne gaziantepteki düğün yerindeki vahşet. Ve üstelik 12-14 yaşlarında bir çocuk canlı bomba... bu nasıl bir yıkım. .. Daha hayalleri bile filizlenmemiş tazecik fidanlar. Bu kadar mı insan olmaktan vazgeçildi. Aslında içler öyle acı dolu ki, kelimeler bile yetmiyor anlatmaya. Bırakın sevgiyle oyunlarını oynasınlar. İyi yetiştirilsinler insanca hayatı sürdürebilsinler. Dileğim dünyaya getirilen çocuklar sevgiyle büyütülsünler ki, seven büyük olsunlar.
Bugün hayata bir çocuk kadar sevgi dolu ve masum bakabilmek dileğiyle...